Insanlar hakiki aşkdan bîhaber,
nasihat ederler birer birer,
etrafdaki yaşantılar derbeder;
yavaşca zannedersin bir hüner.
Ey, nefis. Ayakta kalmak için uğraşma,
içindeki fırtınaya bir kerede uyma,
dalma o derin hülyalara,
kanma safiane rüyalara.
Sensin kendini bilen; ve Rabbin.
Senden önce seni bilen Rabbin.
At bir adım, gelsin sana Rabbin,
tevekkül kıl, tutsun seni Rabbin.
Yaşayasın karınca misali ile,
Veresin son nefesini imanın ile,
direnesin sonsuza dek nefsin ile,
eresin felaha ebediyete dek.
